Grøndahl behoort tot het soort schrijvers dat steeds hetzelfde boek schrijft, maar altijd anders. Zijn geliefkoosde onderwerp is de liefde, zijn plots zijn eenvoudig na te vertellen. Vaak hebben zijn romans een vergelijkbare opbouw: een crisis, niet zelden overspel, veroorzaakt de reconstructie van het verhaal en een oncontroleerbare proustiaanse afdaling in de herinnering van de personages.

In De tijd die nodig is wordt de crisis veroorzaakt door een telefoontje dat Ingrid krijgt: haar puberzoon Jonas is gearresteerd omdat hij een allochtoon in elkaar heeft geslagen. Ingrid - eind 40, succesvolle carrière - is vooral beschaamd dat de maatschappij zich moet bemoeien met Jonas omdat zij gefaald heeft. Op weg naar haar zoon speelt ze de film af van haar leven - een confronterend zelfonderzoek: haar eerste man Anders, die ze verliet vanwege een ondefinieerbaar gevoel van leegte; haar buitenechtelijke relatie met Frank, die blijft aarzelen om zijn vrouw in de steek te laten; haar overweldigende allereerste liefde; het dubbelleven van haar schrijvende grootouders; haar gecomplexeerde moeder en afwezige vader.

Opnieuw speelt Kopenhagen een rol, opnieuw wordt overal overspel bedreven, opnieuw is liefde een uitzonderingstoestand en opnieuw woekeren vervreemding en eenzaamheid. Veel van wat Grøndahl vertelt, bestaat alleen in het hoofd van zijn personages of is al lang geleden gebeurd, maar toch heeft hij allerminst moeite om de aandacht vast te houden. Dat komt omdat hij een pijnlijk scherpe analyse van de menselijke relaties levert en hij zijn waardevolle, ware gedachten onveranderlijk in schitterende zinnen vat. De ontknoping is bovendien in meer dan één opzicht verrassend. Dit is belangwekkende literatuur - Jens Christian Grøndahl is een schrijver van Europees formaat.

Jens Christian Grøndahl / De tijd die nodig is / vertaling: Annelies van Hees / Meulenhoff / 319p / recensie gepubliceerd in De Standaard der Letteren